Als wij Hem vertrouwen, dan is Hij het schild dat ons beschermt. Wanneer wij onvoorwaardelijk vertrouwen in Gods leiding, in zijn almacht, dan zullen we Hem ook willen gehoorzamen. We vertrouwen er immers op dat Hij het beste met ons voorheeft, ook al snappen we lang niet alles.

In de eerste jaren van ons huwelijk hebben mijn man en ik samen gevaren. Ik had geen enkele ervaring op een schip en was volkomen onbekend met het leven aan boord. Toch werd van mij verwacht dat ik mijn man terzijde stond, bijvoorbeeld bij het aan- of afmeren. Aangezien mijn kennis nihil was van het hoe en wat, kon ik niet anders dan mij op mijn man verlaten. Om ongelukken te voorkomen, deed ik er dan ook verstandig aan zijn instructies op te volgen. Dat was voor mij geen gemakkelijke opgave, omdat ik altijd graag het waarom van een opdracht wil weten. Het is voor mij moeilijk om onvoorwaardelijk te gehoorzamen als ik het waarom der dingen niet begrijp. Ik hecht veel waarde aan een, liefst uitgebreide, uitleg. Op zich is dat geen verkeerde eigenschap, maar als een situatie ogenblikkelijk om actie vraagt, blijft een uitleg soms noodgedwongen achterwege. In onze samenwerking was het meer dan noodzakelijk, dat ik mijn man vertrouwde ook al snapte ik lang niet alles. In onze eerste huwelijksjaren was dit vertrouwen nog niet volop aanwezig, waardoor er soms een penibele situatie ontstond. Toen wij op een goede dag ons varend huis een sluis in moesten varen, was een straffe wind onze metgezel. Ik had mijn plaats achter het roer ingenomen en mijn man stond voor op het schip. Hij gaf mij via de intercom de aanwijzingen die nodig waren om het schip, dat zeer gevoelig reageerde op de wind, veilig de sluis in te varen. De stuurmanskunst die daar voor nodig was, en die bij mij ten enenmale ontbrak, werd mij door mijn man vanaf de voorplecht luid en duidelijk bijgebracht. Zijn opdrachten strookten op een bepaald moment echter niet met mijn waarnemingen en daarom deed ik niet exact wat hij zei. In plaats van volle kracht vooruit, zoals de opdracht luidde, deed ik het tegenovergestelde. Ik ontwaarde namelijk de dichte sluisdeuren aan het eind van de sluis en in een flits zag ik ons al dwars door deze deuren heengaan. Voorzichtig aan dus, was mijn devies! Op zulke momenten kon mijn man mijn eigen(gereid)heid minder waarderen. Doordat ik zijn aanwijzingen niet opvolgde, kreeg de wind vat op het lege schip. Om een leeg schip bij veel wind bestuurbaar te houden, was het noodzakelijk met een behoorlijke vaart het schip de sluis in te loodsen, maar daar had ik geen enkele notie van. Ik vertrouwde onvoldoende op het inzicht van mijn man, maar des te meer op eigen inzicht. Ik vergat dat mijn ervaring ontoereikend was en mijn man een betere kijk op de situatie had. Hij moest mij een aantal keren tot de orde roepen, voordat ik deed wat mij opgedragen werd. Mijn waaromvraag kon hij op dat moment niet beantwoorden, omdat het niet het juiste tijdstip was. Doordat ik meer op mijn eigen en minder op zijn waarnemingen vertrouwde, maakten we bijna flinke brokken. In deze jaren had mijn man, door mijn toedoen, bij tijd en wijle het zweet op zijn voorhoofd staan.

Spreuken 3:5 Vertrouw op de Heer met heel je hart, steun niet op eigen inzicht.