Uit het leven gegrepen 5 | verhaal

Een goede vriend van ons is overleden en dat had, ondanks dat hij al lange tijd ziek was en we wisten dat hij niet meer beter zou worden, de nodige impact op ons. Een dag na het overlijden bezochten we onze vriendin en konden voor de laatste keer gedrieën een moment bij onze vriend zitten en met elkaar enige herinneringen ophalen en vervolgens afscheid nemen. Gelukkig waren we er alledrie van overtuigd dat het geen definitief afscheid was, maar een ‘tot ziens’. Een paar dagen later gingen we naar de afscheidsdienst. Vanwege het coronavirus waren we met een beperkt aantal mensen. Wat mij zoveel deed bij de eerste ontmoeting vlak na het overlijden en de volgende ontmoeting bij de begrafenisdienst hoe heerlijk het is wanneer je elkaar kunt vasthouden en knuffelen. Het is officieel nog niet toegestaan en onze vriendin met haar kinderen moesten zich in het openbaar aan deze regels houden en natuurlijk ook wij. Maar in de huiselijke sfeer hebben we corona, corona gelaten en elkaar omarmd, elkaar vastgehouden. Vooraf aan de begrafenisdienst ontmoetten we een paar vrienden die we het afgelopen jaar niet meer hadden ontmoet ook vanwege corona. Het ging vanzelf! Zonder bedenkingen openden we onze armen en omhelsden elkaar, de hoofden misschien enigszins afgewend. Onverstandig? Maar o, wat was dat heerlijk. Juist in de momenten waarop er in onze levens van alles aan de hand is, zoals overlijden van een geliefde, ziekte, maar ook de gevolgen van corona zelf, is daar het instinctieve verlangen om elkaar vast te houden. Het ‘nieuwe’ normaal van afstand houden zal nooit normaal zijn of worden. Wij, mensen, wij zijn geschapen om lief te hebben en liefhebben kan niet zonder fysieke uitingen. Al is het alleen maar elkaars hand vasthouden. Het coronavirus zal voorlopig een vast bestanddeel in ons leven zijn en het geeft aan alle kanten beperkingen en onzekerheid. Maar daar waar het ook maar enigszins mogelijk is, hoop ik dat we hier en daar een onverwachtse knuffel, een omhelzing of een hand in de wacht mogen slepen, ondanks onze onvrijwillige anderhalvemetersamenleving.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s