Het is een heel aantal jaren geleden dat manlief het idee opperde eens een zeilboot te huren om samen een dagje te kunnen zeilen. Aangezien ik meestal direct te porren ben voor een gezamenlijke activiteit kreeg hij ook nu een enthousiaste reactie. Het duurde dan ook niet lang of er was een zeilboot geregeld en de dag brak aan dat wij samen zouden gaan zeilen. Al had ik als schippersvrouw een paar jaar ervaring op het water gehad, ik deed die dag de hardhandige ontdekking dat zeilen van een heel andere orde was. Hoewel ik van zeilen geen kaas had gegeten, wist de ex-schipper van de hoed en de rand ofwel van het roer tot de fok om wat meer in het zeiljargon te blijven. Het weer was wat onstuimig en de temperatuur ook niet al te hoog.

Dus togen wij in dikke vesten, zeilpakken en laarzen naar de gehuurde zeilboot. Een doorgewinterde zeiler verschafte enige uitleg, die overigens aan mij niet besteed was, maar waar echtgenoot oplettend naar luisterde. Ik ging er gemakshalve van uit dat zijn kennis met betrekking tot zeilen voldoende was voor ons beiden en ik zou gewoon doen wat hij mij opdroeg, als ik al wat zou moeten doen. We staken van wal en voeren het meer op en we hadden het opperbest naar onze zin. Ik genoot van water, wind en luchten en bekeek de zeilkunsten van medevaargenoten. Totdat mijn lief mij toeriep: ‘bukken’. Nu wil ik altijd graag het hoe en waarom der dingen weten en ook nu was dat niet anders. Ik stelde de eerste de beste vraag die bij mij naar boven kwam: Waarom? Voordat de opperzeiler mijn vraag kon beantwoorden, kreeg ik een onverwachte rechtse tegen mijn hoofd en voor ik wist wat er gebeurde lag ik in het water. Ik kon genieten van al het water toen ik in de boot zat, maar in het water liggend was er van genieten geen sprake meer. Van de hevige schrik was ik niet in staat ook maar één slag te zwemmen en met alle wind- en waterbestendige kledij was elke kans om mezelf te redden verkeken. De kleding bleek in het water ook minder waterbestendig te zijn als gedacht. De schipper reageerde als door een wesp gestoken maar vervolgens zeer adequaat. Hij graaide in het water en greep zijn zeilmaatje in het nekvel. Hoestend en proestend hing ik aan de sterke hand van de schipper die mij meedogenloos achter de boot aan door het water meesleurde. De zeilboot had van remmen nooit gehoord en met mij in zijn natte kielzog voeren we door totdat de boot beliefde zijn vaart te stoppen. Door en door nat en door en door koud werd ik als heuse drenkeling aan boord gehesen. Rillend over al mijn leden zowel van kou als van schrik, vroeg ik wie of wat voor de kopstoot verantwoordelijk was. Ik hoorde het verhaal over laveren aan en over de giek die overscheerde van de ene kant van de boot naar de andere kant van de boot. Bij de laatste handeling, zo verkondigde mijn redder en held met enige stemverheffing, was het zeer raadzaam te bukken om deze giek niet tegen het hoofd aan te krijgen. Ik kon niet anders dan hartgrondig beamen wat de schipper mij vertelde. Had ik dit advies dan niet eerder kunnen krijgen? Zijn wedervraag was of ik dan niet naar de zeer uitgebreide uitleg van de doorgewinterde zeiler had geluisterd? Bevend en bibberend moest ik toegeven dat de instructies bij mij het ene oor in en het andere oor uit waren gegaan. Zeilen vraagt meer actie en reactie van de zeilers dan ik bevroed had. Hoewel het ook bij ons niet aan de nodige acties en reacties had ontbroken, was dit gebeuren uiteraard niet de oorspronkelijke bedoeling van ons, achteraf gedenkwaardige, vaartochtje per zeilboot.

Als ik dit verhaal opschrijf bedenk ik dat het aan te bevelen is om naar goede raad te luisteren, maar ook naar bevelen van de ervaringsdeskundige. In de Bijbel geeft God ons adviezen, maar ook geboden die Hij voor ons goed acht. Wanneer we daar niet naar luisteren, maar zijn richtlijnen het ene oor in en het andere oor uit laten gaan dan lopen we het gevaar van een koude kermis thuis te komen. Gods geboden en raadgevingen zijn niet om ons onze vrijheid te ontnemen, maar ze zijn ons gegeven zodat wij ons goed door dit leven heen weten te slaan. Hij heeft ons welzijn op het oog. Tegenwoordig hoor ik de kreet steeds frequenter dat er levensloopbestendige huizen te koop of te huur zijn. Gods woorden die in de Bijbel zijn opgetekend zijn levensloopbestendig. In elke situatie van ons leven zijn ze van grote waarde en kunnen ze ons helpen, leiden, bemoedigen, vertroosten en zegenen. Aan het begin van dit nieuwe jaar wil ik je bemoedigen dat Hij je dit jaar nooit uit het oog zal verliezen. Hij geeft je inzicht, raad en wijst je ook in 2022 de levensloopbestendige weg.  

Ik geef inzicht en wijs de weg die je moet gaan. Ik geef raad, op jou rust mijn oog (Psalm 32:8)