Herinnering… 

Pijn deed het. En pijn doet het. Het is gebeurd, en het ligt een tijdje achter ons – een tijd, maar ook gewoon een tijdje. Want deze tijd groeit niet of nauwelijks.

Wij als opa en oma zien het nog steeds dichtbij. Onze kinderen evenzeer, en onze kleinkinderen, óók nog jong, raken het ook niet kwijt, al is het wel ánders, dat zeker. Twee jongetjes, zo echt, zo levend, en tegelijk zo dood, en wij stonden tweemaal aan een grafje. En voordien konden we de kinderen aanraken. Gestorven. En we voelden het, en ook de andere opa en oma voelden het. Echt was het. We wandelden naar het graf, en weer terug, terwijl de zon scheen. We zeiden iets tegen elkaar. Een stukje uit het Woord werd gelezen. En een eenvoudig lied zongen we. Pijn blééf het doen.

De namen zijn er nog, de herinneringen zijn er evenzeer. De liefde voor (in ons geval) twee kinderen, die gaat nooit weg. En verdiept werd de liefde voor de anderen met wie we meer dan ooit verbonden waren.

 Daarom raakt dit boek Hemelkinderen mij.

Apeldoorn,
Henk Medema
Auteur en spreker